En sık kullanılan ve bilinen tabiriyle; “Ruhun Karanlık Gecesi”, benim tercih ettiğim tabirle; “Karanlık Kıyamet”... Bir varoluş krizi, dilerseniz cehennem, dilerseniz araf, peki nedir tüm bunlar? Ruhun Karanlık Gecesi; ruha karanlığın çökmesi demek değildir! Ruh daima aydınlıktadır, testlim eden ve alandır, onun hakimiyetinde karanlık yoktur, hiçlikteki hepliktir o. Bahsedilen; ruhun nefse çökmesi ve onda hizza sağlamasıdır. 

Maddi alan ve kaynaklarda sıkıntı yaşanıyorsa bu; ruhun çağrısının alınmadığının göstergesidir. Manevi alanda bir sıkıntı yaşanıyorsa bu;  ruhun çağrısının doğru alınıp alınmadığı ya da maddi alanla dengelenip dengelenemediğiyle ilgilidir. Yani her iki durumda da ruhun çağrısıyla ilgili bir sıkıntı yaşanmaktadır. Peki nedir ruhun çağrısı? Ruhun çağrısı; ilahi plandaki sözünüz, yeriniz, öz yaratıcı kaynakla, tüm varolan bütünle bağınız ve bunun neticesinde bu planda onun karşılığı olan yansımanızdır. Yansıma ve aslolan birbirinden uzaklaştıkça Ruhun Karanlık Gecesi yakınlaşır. Bunun hatırlatıcısı ise; her zaman bağlantı anahtarı, taşıyıcı, şifacı ve dönüştürücü köprü olan gönlünüzdür. İşte bu nedenle onun sesi tüm o tantanalı, şaşalı seslere, ikiliklere ve her şeye rağmen çok da kısık olsa duyulur, duyurulur; siz dilerseniz güzellikle, dileseniz türlü tatsızlıklarla. Tatsızlıkla vuku bulursa işler; "laftan anlamayanın cezası kötektir" şekline bürünür ve ruh daima canı sıkmaya, onun içinde bulunduğu maddi, manevi alanları daraltmaya, objektifi kısmaya gider. Bunun pahallıya patlayan bir ertelemesi olabilir fakat sonunda ne kaçış, ne de alternatif vardır; çünkü canı süren ana tesir mekanizması her zaman ruhtur.

Ve bir an gelir, tüm dünya ayağınızın altından kayar, gerçekliğe dair hiçbir şey bulamaz, ne kendinizi tanır ne de diğerlerini tanıyabilirsiniz, kaybolur, kaybeder, yokluk bilinci ve onun eşlik ettiği tüm negatiflerle hiç bilmediğiniz, ait olmadığınız bir yerde bir başınıza kalırsınız. Bu durum içinde, maddi olanların realitede kaybı söz konusu olabildiği gibi, siz öyle de sanabilirsiniz, açıkçası bunun pek de önemi yoktur. Eh, bu durumda yüzünüzü gökyüzüne çevirirsiniz, ama o da ne! Orada da tutunacak hiçbir şey bulamazsınız; tam bir yol haritası kaybı, feci bir kaos tam tepenize çöker; çifte felaket, fişin bir süre çekilmesi, her alanda çok boyutlu çözümsüz sorunlar... Varlık bu planda nelere tutunuyorsa, nelerde ustalaştıysa tam olarak oralardan kıyım yapılır; Ruhun Karanlık Gecesi tam olarak budur. Bu, bir insan için müthiş korkunç, travmatik, altında kalınabilecek çok ağır bir yük halinde seyredebilir. Nihayetinde kişi, ruhun çağrısına bir şekilde, bir zamanda kulak verir, çabalar, yardım eli uzar, onu tutar, yola koyulur ya da koyulmaz, koyulamaz ve böylelikle onu genellikle daha acılı olacak bir biçimde erteler.

Bu düzlemden bakınca acımasız ve ironik görünse de, işler sevgi planında böyle yürür. Sevgi planında, bir şeyin muradedilene, hakiki kaynağına kademe kademe dönmesi, kendini bilmesi, tanıması, hizzalanması, dengelenmesi için -kutupsal tarafımızın hiç farkında olmadığı, hoşlanmadığı, nasıl başa çıkacağını da çok bilmediği- belli mekanizmaların etkilerine, belli süre, biçim ve şiddetlerle maruz kalması, baskılanması, hatırlatılması gerekir. Deneyimli olanlar için bunu karşılamak belki çok daha kolaydır. Eh ona da artık başka kapılar açılır; onlar pişer, yanar ve Aşk olurlar. Ruhun Karanlık Gecesini her hangi bir yüzüyle yaşamak zorunda kaldığınızda dilerim bilin ve hatırlayın ki; her şey yolundadır. Bağırın çağırın ama dinlemeyi de gerçekten deneyin. Ötesi size açılacak, yükler dengelenecektir. Bu ne ilk, ne son, ne adaletsiz, ne sorgusuz, ne gözetimsiz, ne de tek sizde olan; fakat tüm Ol’anlarla hep gönüllü adımlanandır. Her şey canı sıkıp onu biraz daha genişletmek, yakınlaştırmak için vardır, tüm kavga kıyamet, alkış ve bilip bilmediğimiz her şey de bundan türer. Bu yaratımın paternidir. Her şey ruhun çağrısıyla yolunuzu dengede yürüyebilmeniz için varlıktan varlığa önünüze serilir. Siz o aydınlığı; karanlık bir gece, bir kıyamet olarak görürsünüz ta ki onunla yürüyene, onun sizi kuşatarak özgür bırakmasına izin verene dek.



Ahu Birlik